Ocet jabłkowy to naturalny tonik, który oferuje nam wiele korzyści zdrowotnych. Niektóre z nich potwierdzono badaniami naukowymi przeprowadzonymi na ochotnikach, ale jednocześnie część zwolenników dodawania octu jabłkowego do codziennej diety zgłosiła obawy względem bezpieczeństwa jego stosowania oraz możliwych skutków ubocznych.
W tym artykule przyjrzymy się potencjalnym, niepożądanym skutkom stosowania octu jabłkowego oraz podamy instrukcje bezpiecznego spożywania tego niesamowitego, odżywczego produktu.
Co to jest ocet jabłkowy?
Ocet jabłkowy powstaje z połączenia jabłek z drożdżami. W zachodzącym procesie drożdże przekształcają cukier zawarty w jabłkach w alkohol. Następnie do mieszaniny dodaje się bakterie, które fermentują alkohol do kwasu octowego.
Kwas octowy stanowi około 5-6% octu jabłkowego. Jest klasyfikowany jako „słaby kwas”, ale kiedy jego stężenie jest wysokie nadal ma dość silne właściwości kwasowe. Oprócz kwasu octowego, ocet jabłkowy zawiera wodę i śladowe ilości innych kwasów, witamin i minerałów.
Kilka badań na zwierzętach i ludziach wykazało, że kwas octowy i ocet jabłkowy mogą sprzyjać spalaniu tłuszczu i utracie wagi, obniżać poziom cukru we krwi, zwiększać wrażliwość na insulinę i poprawiać poziom cholesterolu.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Ocet jabłkowy wytwarzany jest z kwasu octowego, który może przynieść wiele korzyści zdrowotnych w tym utratę wagi, niższy poziom cukru we krwi i kontrolowany poziom cholesterolu.
Niestety ocet jabłkowy może również powodować pewne skutki uboczne, szczególnie kiedy stosuje się go w dużych dawkach. Pomimo faktu, że małe ilości są z reguły dobre i zdrowe dla człowieka, zbyt duże ilości przyjmowanego octu jabłkowego mogą być szkodliwe, a nawet niebezpieczne, dlatego ważne jest, by znać potencjalne niepożądane skutki stosowania octu jabłkowego.
Oto 7 skutków ubocznych nadmiernego stosowania octu jabłkowego
1. Gastropareza czyli opóźnione opróżnianie żołądka
Ocet jabłkowy pomaga zapobiegać gwałtownym skokom cukru we krwi skracając czas, z jakim pokarm opuszcza żołądek i dostaje się do dolnego przewodu pokarmowego. To spowalnia jego wchłanianie do krwiobiegu, a efekt może pogorszyć objawy gastroparezy, częstej choroby u osób z cukrzycą typu 1.
Przy gastroparezie nerwy w żołądku nie działają prawidłowo, a więc pokarm pozostaje tam na zbyt długo i nie jest wypróżniany w normalnym tempie. Objawy gastroparezy obejmują zgagę, wzdęcia i nudności. Dla diabetyków typu 1 cierpiących na gastroparezę mierzenie czasu podawania insuliny podczas posiłków jest bardzo trudne, ponieważ trudno jest przewidzieć, jak długo potrwa trawienie i wchłanianie pokarmu.
W jednym kontrolowanym badaniu wzięło udział 10 pacjentów z cukrzycą typu 1 dodatkowo cierpiących na gastroparezę. Okazało się, że picie wody z 2 łyżkami, czyli około 30 ml octu jabłkowego znacznie wydłużyło czas pozostawania pokarmu w żołądku, w porównaniu do picia zwykłej wody.
KRÓTKO I NA TEMAT:
W badaniu wykazano, że ocet jabłkowy opóźnia tempo z jakim pokarm opuszcza żołądek, a więc może pogorszyć objawy gastroparezy i utrudnić kontrolę poziomu cukru we krwi osobom z cukrzycą typu 1.
2. Skutki uboczne układu pokarmowego.
Ocet jabłkowy może powodować u niektórych osób nieprzyjemne objawy trawienne.
Badania na ludziach i zwierzętach wykazały, że ocet jabłkowy i kwas octowy mogą zmniejszać apetyt i wzmagać uczucie sytości, co prowadzi do naturalnego zmniejszenia spożycia kalorii.
Jednak jedno z kontrolowanych badań wykazało, że w niektórych przypadkach apetyt i spożycie pokarmu mogą się zmniejszyć z powodu niestrawności wywołanej spożywaniem octu jabłkowego.
Osoby, które przyjmowały napój zawierający 25 gramów octu jabłkowego, zgłaszały mniejszy apetyt jak również znacznie większe uczucie mdłości szczególnie gdy ocet był w napoju o nieprzyjemnym smaku.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Ocet jabłkowy może zmniejszyć nasz apetyt jednocześnie powodując nudności, szczególnie gdy jest spożywany jako dodatek niesmacznego napoju.
3. Niski poziom potasu i utrata gęstości kości.
Niestety jak dotąd nie ma wiarygodnych badań dotyczących realnego wpływu octu jabłkowego na poziom potasu we krwi i zdrowie kości.
A jednak opisano dotąd jeden przypadek niskiego poziomu potasu we krwi i utraty kości spowodowany przyjmowaniem dużych dawek octu jabłkowego przez długi czas.
28-letnia kobieta codziennie przez sześć lat spożywała 250 ml octu jabłkowego rozcieńczonego w wodzie. Pewnego dnia trafiła do szpitala i tam przeprowadzono badania, które wykazały u niej niski poziom potasu i inne nieprawidłowości w biochemii krwi.
Co więcej, u pacjentki zdiagnozowano osteoporozę, która niezwykle rzadko występuje wśród młodych ludzi. Lekarze, którzy leczyli kobietę uważają, że duże dzienne dawki octu jabłkowego prowadziły do wypłukiwania z jej kości minerałów, w celu złagodzenia kwasowość jej krwi.
Zauważyli również, że wysoki poziom kwasu może zmniejszyć potencjał wzrostowy kości.
Oczywiście w tym przypadku kobieta przyjmowała dawki octu jabłkowego znacznie większe od standardowych, a dodatkowo piła ocet przez cały dzień codziennie przez wiele lat.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Istnieje tylko jeden opis przypadku niskiego poziomu potasu i wywołania osteoporozy, najprawdopodobnie spowodowanej piciem zbyt dużej ilości octu jabłkowego.
4. Erozja szkliwa zębów.
Badania wykazały, że kwaśne pokarmy i napoje uszkadzają szkliwo zębów. Co prawda szerzej zbadano wpływ napojów bezalkoholowych i soków owocowych, ale niektóre wyniki świadczyły o tym, że kwas octowy w occie jabłkowym również może pozbawiać zęby szkliwa.
W jednym badaniu laboratoryjnym szkliwo zębów mądrości zanurzano w octach o różnym pH w zakresie 2,7 do 3,95. Octy doprowadziły do utraty 1%, aż do 20% minerałów zębów po zaledwie czterech godzinach.
Co ważne, badanie to zostało przeprowadzone w laboratorium, a nie w jamie ustnej, gdzie ślina pomaga w redukowaniu kwasowości. Niemniej jednak eksperyment jest dowodem na to, że duże ilości octu jabłkowego mogą powodować erozję zębów.
Studium przypadku wykazało również, że poważna próchnica zębów u 15-letniej dziewczynki była spowodowana spożywaniem jednej szklanki (około 250 ml) nierozcieńczonego octu jabłkowego dziennie jako środka wspomagającego odchudzanie.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Kwas octowy zawarty w occie jabłkowym może osłabiać szkliwo zębów oraz prowadzić do utraty minerałów i próchnicy zębów.
5. Oparzenia gardła.
Ocet jabłkowy może powodować oparzenia przełyku i gardła.
Przegląd szkodliwych płynów przypadkowo połkniętych przez dzieci wykazał, że to kwas octowy był najczęstszym kwasem powodującym tego typu oparzenia.
Naukowcy zalecają, aby rodzice uznali ocet za „silną substancję żrącą” i przechowywali go w pojemnikach zabezpieczonych przed dziećmi.
Pomimo zaleceń, jak dotąd nie ma opublikowanych przypadków oparzeń gardła samym octem jabłkowym choć w jednym opisie przypadku stwierdzono, że tabletka octu jabłkowego po utknięciu w gardle kobiety spowodowała oparzenia przełyku. Kobieta twierdziła, że odczuwała ból i trudności w połykaniu aż przez sześć miesięcy po incydencie.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Kwas octowy zawarty w occie jabłkowym powoduje oparzenia gardła u dzieci. Znamy jeden przykład tego typu poparzenia po tym, jak tabletka octu jabłkowego utknęła w przełyku pacjentki.
6. Oparzenia skóry
Ze względu na silnie kwaśny charakter, ocet jabłkowy może również powodować oparzenia skóry.
Jeden opisany przypadek dotyczy 14-letniej dziewczynki, która po zastosowaniu kilku kropli octu jabłkowego w celu usunięcia dwóch pieprzyków zgodnie z zaleceniami, które znalazła w Internecie rozwinęła w swoim nosie nadżerki.
W innym przypadku, 6-letni chłopiec z wieloma schorzeniami zdrowotnymi po tym, jak jego matka leczyła infekcję nogi octem jabłkowym doznał oparzeń nóg, jednak w Internecie znajdziemy jeszcze kilka opowieści o oparzeniach spowodowanych nałożeniem octu jabłkowego na skórę. Wystarczy chwilkę poszukać.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Istnieją dowody na oparzenia skóry spowodowane leczeniem znamion, infekcji i ran octem jabłkowym.
7. Interakcje leków.
Zawsze dodając nowy składnik do diety przy jednoczesnym przyjmowaniu leków należy pamiętać o ryzyku interakcji. Oto substancje, które mogą wchodzić w interakcje z octem jabłkowym:
Leki na cukrzycę: osoby przyjmujące insulinę lub leki stymulujące insulinę w połączeniu z octem mogą odczuwać niebezpiecznie niski poziom cukru we krwi lub potasu.
Digoksyna (lanoxin): lek ten obniża poziom potasu we krwi. Przyjmowanie go w połączeniu z octem jabłkowym może dodatkowo obniżyć poziom potasu.
Niektóre leki moczopędne: Niektóre leki moczopędne powodują wydalanie z organizmu potasu. Aby zapobiec zbyt niskiemu spadkowi poziomu potasu, nie należy spożywać tych leków z dużymi ilościami octu.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Niektóre leki mogą wchodzić w interakcje z octem jabłkowym, w tym insulina, digoksyna i niektóre leki moczopędne.
Wskazówki, jak bezpiecznie spożywać ocet jabłkowy:
Większość ludzi może bezpiecznie spożywać rozsądne ilości octu jabłkowego, o ile przestrzegają następujących ogólnych wskazówek:
- Ogranicz spożycie: zacznij od mniejszej ilości podawanego octu i stopniowo zwiększaj maksymalnie do 2 łyżek czyli ok. 30 ml dziennie w zależności od osobistej tolerancji.
- Zminimalizuj ekspozycję zębów na kwas octowy:
Rozcieńcz ocet w wodzie i pij go przez słomkę. - Płucz usta:
Po spożyciu octu jabłkowego przepłucz jamę ustną wodą. W celu zapobiegnięcia dalszym problemom uszkodzenia szkliwa, odczekaj co najmniej 30 minut przed myciem zębów. - Unikaj jeśli cierpisz na gastroparezę:
Całkowicie unikaj octu jabłkowego lub ogranicz dawkę do 1 łyżeczki (5 ml) rozcieńczonego w wodzie albo używaj go tylko do sosów i sałatek. - Uważaj na alergie:
Alergie na ocet jabłkowy są rzadkie, jednak jeśli po spożyciu zauważysz u siebie niecodzienną reakcję, natychmiast przestań go przyjmować.
KRÓTKO I NA TEMAT:
Aby bezpiecznie spożywać ocet jabłkowy należy ograniczyć jego dzienne spożycie, rozcieńczać, a w pewnych sytuacjach bezwzględnie unikać.
PODSUMOWANIE:
Ocet jabłkowy ma wiele właściwości prozdrowotnych jednak aby zachować bezpieczeństwo, a jednocześnie zapobiec skutkom ubocznym ważne jest dokładne monitorowanie dziennych dawek oraz sposobu w jaki go przyjmujesz.
W przypadku octu więcej nie znaczy lepiej, ponieważ jego nadmiarem możemy sobie poważnie zaszkodzić.